Titel: Nachtmotet

Schrijver: Arie Kok

Datum: 26-9-16

Cijfer: 7/10

Eén herinnering, één piano en één berjaardetehuis. Oftewel: Nachtmotet.

Op gang 2 van Villa Bethel worstelen de bewoners zich met humor door de laatste fase van hun leven. Tot de komst van een nieuwe bewoner hun rustige leventje verstoort. ‘Slossherr-Brüler is de naam. Zeg maar Günther, al ben ik bijna honderd.’ De eenzame Hannie Havergort raakt in de ban van haar nieuwe buurman, die rare dingen zegt, en soms midden in de nacht op zijn oude piano speelt. Als ze hem voorstelt samen muziek te maken, blijken pijnlijke oorlogsherinneringen in de weg te staan.

Mijn verwachtingen over dit boek waren niet zo heel erg hoog, maar zeker ook niet laag. Ik moest dit boek voor school lezen en ik geef hierbij eerlijk toe dat ik lezen voor school niet echt heel leuk vind. Maar toen ik dit boek in handen kreeg, had ik de gedachte dat daar misschien verandering in zou kunnen komen.

De eerste aantal bladzijden waren erg verwarrend en raar. Ik begreep er weinig van en besefte me dat ik me hier echt doorheen moest sleuren. Al gauw kreeg ik in de gaten dat het boek veranderde. Ik begon het te begrijpen en zelfs leuk te vinden. Ik kon me heel erg inleven in de hoofdpersonen. Mede omdat het boek zo realistisch geschreven is. Ik begon het leuker en leuker te vinden en uiteindelijk heb ik het in één keer uitgelezen. Ik kon gewoon niet meer stoppen, ik moest weten hoe het af zou lopen. Het leest echt heerlijk!

De laatste paar bladzijden waren heel erg heftig. Dat heeft me zeker weten te raken. Het einde is ook heel erg onverwacht. Ik zal niet spoileren, maar ik kan je zeggen dat ik dit totaal niet had zien aankomen.

Over de cover ben ik zeker te spreken. Het is niet te druk en het geeft gelijk een goed beeld van waar het boek over gaat. Mij sprak het gelijk aan.

In het boek staat de piano centraal. Het gaat eigenlijk doorgaans over deze piano. Dat maakt dat het boek als een soort melodie is. Er wordt niet alleen gesproken over mooie piano klanken, je hoort ze ook. Het hele boek is eigenlijk een groot muziekstuk wat je wilt blijven horen. 

Het oorlogstrauma waar Schlossherr-Brüler (hoofdpersoon) mee kampt heeft mij zeker weten te raken. Ik ging er meer over nadenken. Niet alleen onder het lezen, maar ook nadat ik het boek uit had en eigenlijk nu nog steeds. Schlossherr-Brüler blijft in je hoofd hangen.

De obstakels waar de hoofd- en bijpersonen tegenaan lopen zijn niet alleen realistisch neergezet, maar ook origineel. Natuurlijk zijn er al een tal van boeken verschenen die over oorlogstrauma's gaan, maar dit boek roept toch een hele andere sfeer op.

Doordat het boek zo realistisch is leest het boek makkelijk en vlot weg. Ook is het boek niet heel dik, dus heb je het zo uit.

Ben jij opzoek naar een boek dat origineel en realistisch is? Wil jij een boek dat je zo uit hebt? Dan is Nachtmotet absoluut iets voor jou!

Laat hieronder even weten wat jij van Nachtmotet vond!