Titel: De zee zien

Schrijver: Koos Meinderts

Datum: 2-12-16

Cijfer: 6/10

Ze zouden samen de schoorsteenpijp op klimmen, Kees en Jan. Dat was de afspraak. Ze wilden weten of je vandaar over de duinen de zee kon zien.

Kees belooft zijn vriend Jan samen met hem in een hoge schoorsteenpijp te klimmen om vanuit de top de zee te zien. Maar als het zover is, durft hij niet meer. Jan klimt in zijn eentje omhoog. "Op het hoogste punt zwaaide hij, triomfantelijk. Hij riep nog iets, ik kon niet goed verstaan wat, - 'Ik heb de zee gezien!', zou hij dat hebben geroepen? - en toen is hij gevallen en ben ik naar huis gerend: er is niets gebeurd, er is niets gebeurd.''

Dit is de tweede jongerenroman van Koos Meinderts.

Mijn verwachtingen over dit boek waren redelijk hoog. Ik had positieve verhalen van anderen gehoord over dit boek en daarom wilde ik het graag lezen. Ik had nooit eerder boeken van Koos Meinderts gelezen en daarom was ik extra nieuwsgierig.

Wat een bijzonder boek! Het is heel anders dan ik verwacht had. Veel heftiger. Vooral het einde heeft me heel erg geraakt.

Het boek is een combinatie van liefde, vriendschap en de dood. Eerst gaat het vooral over liefde en vriendschap, maar dan verandert dat abrupt in de dood. De laatste helft van het boek kan je eigenlijk zien als inktzwart.

Wat ik wel heel jammer vind is dat je door de flaptekst al weet wat er gaat gebeuren. Hierdoor is het weinige spannende in het boek eigenlijk al weg. Doordat ik wist wat er ging gebeuren, riep dat erge frustraties op bij mij. In gedachte schreeuwde ik tegen Jan: 'Doe het niet!'. Maar helaas werd er niet naar mijn geschreeuw geluisterd.

Vooral het einde vind ik heel bijzonder. Aan het einde spreekt Kees tegen de dode Jan. Hij vertelt hem hoe de wereld is veranderd en hoe hij als persoon is veranderd. Het is een soort brief die hij naar Jan schrijft. Dat vond ik heel mooi om te lezen, omdat je hier de ware emoties van Kees op papier ziet en hij ze niet langer meer verborgen houdt.

Wat ik heel bijzonder vind, is dat het boek waargebeurd is. Dat heeft me zeker aan het denken gezet. Het is een heel heftig verhaal en het lijkt me verschrikkelijk om zoiets mee te maken. Maar een moment later dacht ik bij mezelf: zulke dingen gebeuren ook in de wereld. Ik vind het knap dat de schrijver zulke heftige dingen op papier heeft gekregen. Dat lijkt me niet makkelijk.

Ben jij al die oppervlakkige boeken zat en wil je een diepgaand boek waar je nog lang over nadenkt? Dan is De zee zien zeker het lezen waard voor jou!

Heb jij De zee zien ook gelezen? Laat hieronder weten wat jij ervan vond!