Titel: Het kankerkampioenschap voor junioren

Schrijver: Edward van de Vendel

Datum: 8-7-16

Cijfer: 7/10

'Dit is het ziekste spelletje wat ik ooit heb gespeeld, maar ik kan ongelofelijk slecht tegen mijn verlies, dus ik ga niet dood. Dan weet je dat alvast.'

Kanker is niet zomaar een spelletje: het is het spannendste spel ooit! Een spel op leven en dood... Letterlijk.... Verliezen is absoluut geen optie.

Als Max te horen krijgt dat hij lymfeklier kanker heeft, hoeft hij niet lang na te denken: dit gaat hij overleven, zonder twijfel. Al snel blijkt het niet zo gemakkelijk te zijn als Max denkt. De chemo's vallen hem zwaar. Maar opgeven is wel het laatste waar hij aan denkt.

Over de verwachtingen van dit boek kan ik heel eerlijk zijn. Eerder werk van Van de Vendel kon niet goed waarderen, dus dat hield ik in mijn achterhoofd tijdens het lezen. Het verhaal zelf sprak me wel aan. Het leek me een boek voor humor en daar hou ik erg van. Dus dacht ik bij mezelf: wat toen zo was, hoeft nu niet weer zo te zijn.

Ik ben echt verrast door dit boek! Het is heel anders dan de vorige Van de Vendel die ik las. Het was echt heel anders en daar ben ik heel erg blij mee.

Ik was blij dat er humor in het boek gebruikt werd, want dat maakte het zware onderwerp een stuk lichter en een stuk makkelijker te lezen. Wat ik heel goed vind aan het boek, is dat het door de humor niet te onserieus wordt. Aan het begin dacht ik: is humor wel gepast bij dit onderwerp, maar dat vraagteken veranderde langzamerhand in een uitroepteken. Zoals ik al zei maakt de humor het onderwerp een stuk lichter en leest daardoor gewoon makkelijk weg.

Een minpunt van dit boek was dat het erg voorspelbaar is. Doordat het boek als een verslag is geschreven uit het oog van Max, weet je al dat hij het gaat overleven (je kunt geen verslag schrijven als je al dood bent). De manier van schrijven vind ik wel origineel, maar bij dit onderwerp op de verkeerde plek. Ik denk dat als je niet zou weten of Max het zou overleven, het boek nog net iets verslavender zou zijn. Je wilt weten of hij het gaat overleven en leest daarom door. Dit miste ik toch wel bij het boek.

Op de helft van het boek was ik toch lichtelijk in verwarring. Het voelde als een soort einde, terwijl ik pas op de helft was. Later besefte ik de gedachte van de schrijver achter dit gedeelte: als de kanker over is, denk je dat je het ergste in leven hebt gehad. Je denkt dat het over is en dat je nu weer normaal kunt gaan leven. Maar daar ligt juist het gevaar. Je moet je realiseren dat de ergste ellende nu pas begint.

Max gooit zichzelf vol in de strijd en neemt nauwelijks tijd om na te denken over wat er gebeurt. Hij krijgt dat keihard terug nadat hij genezen is verklaard en zich dan juist beroerder voelt dan ooit. Hij krijgt paniekaanvallen en dat is verklaarbaar: De angst die er toen had moeten zijn, komt dan pas naar boven. 

Doordat het boek open realistisch is geschreven, kun je je heel makkelijk inleven in Max. Het roept vragen bij je op, die je doen vergelijken met je eigen leven en dat van Max.

Ik heb soms wel een paar keer moeten slikken. Maar achteraf gezien, vind ik dat juist goed. Bij zo'n heftig onderwerp is het logisch dat je af en toe je emoties de vrije loop laat. Een traantje wegpinken geeft juist aan hoe erg je meeleeft met Max.

Het kankerkampioenschap voor junioren heeft me mijn ogen laten openen en mij laten inzien hoe kwetsbaar je leven is en dat je moet genieten als het nog kan. Dit boek zal ik nooit vergeten!

Ook zo ontzettend genoten van dit boek? Laat hieronder jouw mening achter!