Titel: Op mijn schouders

Schrijver: Jennifer Niven

Datum: 2-8-17

Cijfer: 8/10

Op mijn schouders is een indringend en bijzonder liefdesverhaal.

Iedereen denkt ze te kennen: Libby is het dikste meisje van het land en Jack is de eeuwige lolbroek. Als ze elkaar ontmoeten zijn ze allebei vooral kwaad, maar al snel daarna verrast. Want hoe beter ze elkaar leren kennen, hoe minder eenzaam ze zich voelen. 

Mijn verwachtingen over dit boek waren hoog, maar dan ook echt heel hoog. En dat kwam door het vorige boek wat ik van Jennifer Niven heb gelezen, namelijk Waar het licht is. Dat boek heeft mij zo ontzettend verrast. Het is al anderhalfjaar geleden dat ik Waar het licht is gelezen heb, maar nog steeds ben ik heel enthousiast. Toen ik dan ook hoorde dat er een nieuw boek uitkwam van Niven was ik gelijk helemaal vrolijk. Ik wist nog niet eens waar het over ging, maar ik wist wel dat ik dit zo snel mogelijk wilde lezen. 

Allereerst wil ik graag mijn blijdschap uiten over de prachtige cover. WAUW! Ik was gelijk verliefd toen ik het zag. Waar ik ook zeer over te spreken ben, is dat de uitgeverij de cover hetzelfde heeft gehouden als het oorspronkelijke Engelse boek. Soms ontwerpen uitgevers een andere cover, maar ik vind vaak de originele cover van boeken mooier. 

Op mijn schouders leest ontzettend fijn door de korte hoofdstukken. Ik hou echt zo veel van korte hoofdstukken. Zo pak je er al snel nog een paar mee voordat je het boek weglegt. Maar niet alleen door de korte hoofdstukken leest het boek heel fijn, ook de schrijfstijl van Niven is gewoon een pareltje. Er zitten prachtige quotes in het boek. Ik zal even wat citeren: 'Je mag er zijn. Groot, klein, lang, kort, mooi, gewoon, vriendelijk, verlegen. Laat niemand je wijsmaken dat niemand je moet, zelfs jij zelf niet.' En dit is maar één citaat van de vele die er zijn. Ik heb echt zo ontzettend genoten tijden het lezen van Op mijn schouders!

Toch vond ik dit boek wel wat minder dan Waar het licht is. En dat komt vooral doordat ik de personages niet goed uitgewerkt vind. Met name bij Waar het licht is, maar ook zeker bij veel andere boeken, heb ik het gevoel dat ik de hoofdpersonages goed ken. Maar nu had ik dat eigenlijk helemaal niet. Er werd wel informatie gegeven over hun verleden, maar dat vond ik minimaal. Ik denk dat er zeker ruimte was geweest voor wat extra achtergrondinformatie zonder dat het saai was geworden. 

Ik vond het heel bijzonder om Op mijn schouders te lezen en vooral ook heel interessant. Hoofdpersoon Jack lijdt aan gezichtsblindheid. Dit houdt in dat hij geen gezichten kan herkennen, zelfs niet dat van zijn ouders. Ik had nog nooit van deze ziekte gehoord en het lijkt me ontzettend moeilijk om hiermee te moeten leven. Ik kan het me zelfs al moeilijk voorstellen. 

Het einde heeft me wel lichtelijk teleurgesteld. Het was minder goed dan de rest van het boek. Ik had er veel meer van verwacht. Jammer, want zo eindigede het boek een beetje in een dalende lijn. 

Hoofdpersoon Libby vind ik heel inspirerend. Ze heeft ontzettend veel lef en trekt zich werkelijk niks van anderen aan. Hiermee is ze een groot voorbeeld geworden voor mij. Ik kijk echt naar haar op. 

Jack en Libby zijn allebei totaal verschillende personen, met een totaal verschillend verleden en het is prachtig om te lezen hoe ze steeds meer samenkomen. De ontwikkeling die ze daarna doormaken als persoon is gewoonweg fantastisch. 

Wat ik heel fijn vond, is dat Op mijn schouders veel positiever is dan Waar het Licht is. Ik vond Waar het licht is af en toe te zwaar naar mijn mening, maar dit had ik bij Op mijn schouders helemaal niet. 

Op mijn schouders leest ontzettend fijn door de fantastische schrijfstijl en de korte hoofdstukken. Met prachtige hoofdpersonages is dit boek gewoon een must-read. Ik sta nu al te popelen voor een nieuw boek van Niven.

Heb jij Op mijn schouders al gelezen? Laat hieronder weten wat jij ervan vond!